Hallo daar zijn we weer, nog niet de laatste keer.

Ik bespaar jullie vandaag het startritueel. Het ging wezenlijk niet anders dan alleen dat witte bonen in tomatensaus, met worstjes en gebakken tomaten toch niet zo aantrekkelijk zijn als ontbijt.
Iets vroeger weg vandaag want het zou een dag vol afwerkdingen zijn. Onze Mighty begon met task one. De animo zakte wat want het ging over grondverzet. Een hele duin wilde hij graag verplaatst zien. Het bleek gelukkig een grap waarmee ons fanatisme over wat er dan echt te doen stond direct toenam.
Dakrandjes vullen, de stalen kozijnen met tralies er in en het landje opruimen samen met wat andere tijdrovende zaken.
Eerst even een groepsfoto, als eerste ingelijste decoratie, van het nieuwe huis. Zo blijven de gezinnen ons de komende jaren iedere dag aankijken.
Conny is verkozen tot oppersmeerder. Niet van de broodjes maar doordat ze met groot geduld de hele ochtend alle kieren,spleten en gaatjes heeft volgestopt met cement. Misschien ik kan het toch nog wagen thuis een projectje te entameren. Dat houdt ons huwelijk met deze prachtige bouwervaring zeker overeind.
Op naar de lunch want het was 12.00 en zoals in elke bouw is dat strak Arbo geregeld. So far so good; nog geen enkel arbeidsongeluk. De bouwschoenen met stalen neuzen veroorzaakten alleen wat blaren.
We dachten dat we de hele kinderschare wel hadden gezien bij lunch maar dat was mis. De aanblik van de bus leek als een schoolbel. Rennnend achter de bus en op jacht naar ons en ons speelgoed kwamen ze weer uit alle gaten en hoeken. Zelfs de lokale koeien werden nieuwsgierig. Alle spelactiviteiten werden helaas wreed verstoord door een flinke Afrikaanse shower. Zo’n harde regen en zoveel ook hadden we nog niet eerder gezien. We hadden dus veel meer tijd voor de heerlijke warme lunch waar de african mama’s iedere dag meer dan hun best op hadden gedaan. Hoe ze daar dagelijks aankwamen weet ik niet maar iedere dag een goed maaltje smaakte ons bouwvakkers heerlijk.
De regen verdreef en dus op naar de middagsessie. Afmaken was het doel en de tijd daarvoor drong. Ik weet niet of iemand van jullie het ooit heeft gedaan maar we gingen glaszetten. Niet met glaslatten maar met echte stopverf. Ieder venster heeft 3 raampjes dus per huis 9 raampjes te stoppen met kleverige stopverf. Het lukte fantastisch ookal duurde het even.
We hebben de hele boel opgeruimd en het grasgemaaid voor de overdrachtsceremonie van morgen. Het zal een groots festijn worden.
We hebben met stoepkrijt de namen van de nieuwe eigenaren op de voorgevel geschreven en foto’s gemaakt van alle mensen. Joseph en Jennifer stonden als nieuwe bewoners voor de deur. Heel gauw zullen zij wonen in een huis dat de bescherming biedt tegen de ongemakken van de natuur en de bedreigingen van de omgeving. Voor jullie allen en voor ons hebben we onze initialen in een steen gehakt. Misschien als we ooit terugkomen zal het er zeker nog zijn.
Het huis wordt aan de binnenkant nog afgepleisterd maar dan moet alles eerst nog verder drogen. Ook de vloer moet nog worden gestort.
Nog een nachtje slapen en dan is de overdracht van de sleutel en de bijbel. Een huis zonder zegening is immers niet beveiligd tegen alle onrust. Conny mag de sleutel overdragen en Joseph en Jennifer toespreken.
Graag tot morgen voor onze nieuwe belevenissen.
Lieve groet,
C&C